بررسی اثر ایمونومدولاتوری مولکول LVA بر شکل مزمن کولیت اولسراتیو تجربی

سابقه و هدف: بیماری‌های التهابی روده (IBD) اصطلاحی است که برای گروهی از بیماری‌های التهابی دستگاه گوارش با اتیولوژی نامشخص به‌کار می‎رود. کولیت اولسروز (UC) و بیماری کرون (CD) دو نوع اصلی از این بیماری می‎باشند که مشخصه این بیماری‌ها افزایش مدیاتورهای التهابی نظیر IL-1،IL-6، TNF-α, LTB4 و PGE2 می‎باشند. نظر به مطرح شدن نقش ایمونومدولاتوری (LVA7220) در تعدیل پروسه‎های التهابی در سال‌های اخیر بر آن شدیم که اثر این ماده را بر شکل مزمن کولیت تجربی در رت مورد کنکاش قرار دهیم. این ماده از مشتقات آلژینات می‌باشد و پلی‎ساکاریدی است که از جلبک‌های قهوه‎ای به‌دست می‎آید و از دو نوع اسید ارونیک (D- مانورونیک و L- گلورونیک اسید) تشکیل شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه با روش TNBS به میزان 120 میلی‌گرم در میلی‎لیتر از ماده TNBS حل شده در اتانل 50% با تلقیح 25/0 میلی‎لیتر به هر رت، فرم مزمن بیماری ایجاد شد. حیوانات شامل گروه‌های بیمار (P)، درمان شده (T) و پیش‌درمانی (M) جهت هفته اول, دوم, سوم و ششم و نیز گروه کنترل و نرمال به تعداد 5 = n برای هر گروه منظور گردید که گروه‌های M وT محلول LVA g/lit5 را به صورت خوراکی دریافت می‎کردند. ارزیابی با استفاده از روش ELISA برای اندازه‎گیری مدیاتورهای التهابی سرم نظیر IL-6, TNF-α, LTB4 و PGE2 و همچنین ارزیابی ماکروسکوپیک روده با روش Gerald و ارزیابی میکروسکوپ با استفاده از لام‎های تهیه شده، صورت پذیرفت. یافته‌ها: نتایج سنجش سایتوکاین‌ها و ارزیابی میکروسکوپیک، نشان‌دهنده اختلاف معنی‎دار بین گروه‌های M و T با گروه P می‌باشد. درخصوص پارامترهای IL-6, TNF-α و LTB4 بین گروه بیمار و درمان شده اختلاف معنی‎دار وجود داشت که مؤید اثر مهاری LVA بر این پارامترهای التهابی می‌باشد. نتیجه‌گیری: بنابراین LVA می‎تواند به عنوان عامل مهمی در تعدیل پاسخ‌های التهابی که منجر به تخریب بافت روده در بیماری IBD می‎شوند مطرح گردد.